Powinna posiadać także miecz oraz przynajmniej tyle zapasu wyporności, ile waży początkujący windsurfer na niej pływający. Co to oznacza? Na każdej w miarę nowej desce znajduje się informacja o jej wyporności wyrażona w litrach (ang. volume, vol.). Od tej liczby, odejmujemy wagę deski, która czasem widnieje na pokładzie (przeważnie 15-20 kg), wagę pędnika, czyli żagla z masztem i bomem (około 10 kg) i wagę osoby która zamierza rozpocząć naukę. Dla przykładu: 175 - 15 - 10 - 70 = 80, czyli ponad 70 litrów zapasu - deska jest odpowiednia.

Wspomniany miecz jest koniecznym wymogiem, gdyż bez niego deska płynie bokiem (łapie dryf), ma słabszą stabilność poprzeczną, a pływanie pod wiatr jest niemożliwe lub bardzo utrudnione.

Powinna być odporna na uszkodzenia. W początkowej fazie nauki upadający pędnik może spowodować znaczne uszkodzenie dziobu lub burt. W związku z tym najczęściej spotykanymi deskami tego typu w szkółkach windsurfingowych są deski polipropylenowe (tzw. „pecefałki” lub plastiki). Są to deski prawie niezniszczalne, gwarantujące zachowanie bardzo dobrego stanu mimo wielu godzin użytkowania przez niedoświadczonych windsurferów. Mają jednak pewne wady: dość duża waga i elastyczność kadłuba znacznie obniżają prędkość deski, i możliwość pływania ślizgowego. Deski do nauki mogą być także zbudowane wg innej technologii – laminatu epoksydowo-szklanego. Jest to technologia, w której włókna szklane zostają przesączone chemoutwardzalną żywicą epoksydową. W deskach przeznaczonych dla początkujących opartych na tej technologii, pokład pokryty jest miękkim, antypoślizgowym dywanikiem wykonanym na bazie gumy.

Deska w momencie używania przez nowicjusza nie powinna posiadać przykręconych strapsów, o które łatwo można się potknąć w początkowej fazie nauki.

Stan antypoślizgu, czyli  chropowatości pokładu, musi umożliwiać stopom odpowiednią przyczepność, zwłaszcza gdy nie planujemy używania odpowiedniego obuwia. Zbyt śliski pokład może być powodem częstych upadków.

Średnia ocen użytkownika