Opór indukowany, oprócz liku dolnego żagla , pojawia się także w jego górnej części. Ze zjawiskiem tym mamy do czynienia zwłaszcza w żaglach trójkątnych o sztywnym maszcie i mało rozbudowanej głowicy żagla. Od kilku lat producenci żagli wprowadzili w związku z tym duże zmiany w kształcie swoich żagli.

Najgorszym dającym się wyobrazić kształtem, jaki mógł być wynaleziony przez aerodynamika jest ... trójkąt, tak powszechnie stosowany w żeglarstwie. Głównym powodem jest duży opór indukowany i związana z tym tendencja do przedwczesnego odrywania strug przepływu powietrza w górnych partiach żagla. Im bardziej ostry jest wierzchołek żagla, tym łatwiej zachodzi oderwanie strug powietrza i większa jest powierzchnia żagla, która nie bierze udziału w wytwarzaniu siły ciągu w żegludze na wiatr, półwiatrem i baksztagiem, a jest jedynie pożądana w żegludze kursem pełnym, czyli fordewindem. Zgodnie z przewidywaniami, pomiary dokonane w tunelu aerodynamicznym ujawniły, że około 15% żagla bermudzkiego (trójkątnego) może być odcięte od góry bez wpływu na sprawność żagla (Rys. 1).

 

Średnia ocen użytkownika